Het doel van dit artikel is om potentiële klanten inzicht te geven in hoe mijn ICT training worden vormgegeven. Een bijkomend voordeel is dat nieuwe trainers inspiratie kunnen opdoen.
Dit artikel bestaat uit een inleiding en een samenvatting. In de inleiding worden de theoretische modellen uiteengezet. Mede geïnspireerd door deze modellen is deze ICT didactiek tot stand gekomen die in de samenvatting wordt beschreven.
In dit artikel wordt de term onderwijzer gebruikt als verzamelnaam voor de termen leraar, docent en trainer. Een deelnemer wordt aangeduid als cursist, student en leerling.
Inleiding
Robert Freed Bales
Op het moment dat er gegoogeld wordt op leerpiramide gaan de voornaamste resultaten over de leerpiramide van Robert Freed Bales. Volgens het ene artikel gaat het om een broodje aap verhaal terwijl de auteur van het andere artikel er toch een kern van waarheid inziet. In grote lijnen gaat het over passieve en actieve leermethoden. Volgens deze leerpiramide valt het grootste leerrendement te behalen bij de actieve leermethoden, zoals discussiëren, zelf doen en aan andere uitleggen. Een hoorcollege zou daarentegen weer het minste leerrendement opleveren.
David Kolb
Leerpsycholoog David Kolb heeft het over vier leerstijltypen, te weten: de doener, dromer, denker en beslisser. De doener leert - in grote lijnen - door te doen, de dromer door te zien, de denker door de theorie te consumeren en de beslisser door ervaring op te doen met praktijkvoorbeelden. Volgens Kolb heeft elke cursist 1 á 2 voorkeuren. Door deze cursist ook kennis te laten maken met de fasen van de andere leerstijltypen zou er een optimaal leerrendement behaald kunnen worden. Met andere woorden zou het voor een doener zo gek nog niet zijn om eens een boek open te slaan.
Een veel gemaakte fout is dat onderwijzers uitsluitend vanuit hun eigen voorkeurs-leerstijltype les gaan geven. In relatie hiertoe zal een onderwijzer met als voorkeur-leerstijl 'doener' een cursist met als voorkeur-leerstijl 'denker' vaak niet bereiken.
Rekenonderwijs
Het huidige rekenonderwijs is gebaseerd op differentiëren en de aandacht verdelen onder zwakke en sterke rekenaars. Onderwijzers breken zich over vraagstukken zoals "Hoe kunnen sterke rekenaars excelleren?" en "Hoe geven wij tegelijkertijd de benodigde aandacht aan de zwakke rekenaars?". Naast deze procesmatige vraagstukken bestaan er ook vragen zoals "Hoe kunnen wij onze studenten het beste leren rekenen?" en "Hoe kunnen wij achterhalen waar het precies stagneert?" Om antwoord te kunnen geven op deze vragen zijn de onderstaande twee modellen in het leven geroepen.
Handelingsmodel
|
Drieslagmodel
|
Met behulp van beiden modellen kan een rekensom gefaseerd worden benaderd. Denk hierbij o.a. aan het visualiseren van de som, het gebruik maken van een verhoudingstabel en het reflecteren (vraag en antwoord).